Contact

Inhoud:

Inleiding

Leo

Huisvesting

Opvoeding

Vakantie

Feuilleton

Toekomst

Links

Hoofdstuk 3. NOORDWOLDE.

Bij drukke wegen zeg ik tegen Joep en Laika: "Hup, op je plaats" en dan springen ze de kar in. Ze blijven mooi zitten kijken.
We nemen het brede schelpenfietspad naar Boyl. Het is inmiddels 12 uur en schafttijd. Leo gaat aan de stick dicht bij een breed karrenspoor met mul zand, daar kan hij even lekker in rollen. De enige die zich hier ook op het fietspad bevindt is een uitgebroken jonge koe.

Ik kan geen koffie maken want de benzinebrander doet het niet. Gisteravond nog wel even met een zielig vlammetje maar nu niets meer. Ik denk dat de sproeier verstopt zit.

Wat me vandaag scheelt weet ik niet maar ik ben chagrijnig en moe. De honden doen ook alles fout. Altijd lopen ze in de berm als ze los zijn maar vandaag is het hopeloos. Natuurlijk is er een reden voor. Ze moeten nu in de rechterberm lopen en als ik met ze wandel loop ik altijd links van de weg. Op bospaden en fietspaden lopen ze vrij, daar is niet eens een berm en ja, het zijn maar oliedomme beesten die niks snappen van mijn ongeduldige geschreeuw:" Aan DIE kant, verdomme".

Er is geen reden voor een rot humeur, Hennie. De zon schijnt, mooie rustige weggetjes, Leo doet zijn best, voor zover een ezel dat kan, alleen heb je geen KOFFIE.

Mijn slechte bui is voorbij want ik ben op Natuurcam­ping De Meenthe van het Nivon in Noordwolde en ben ontvangen met twee kopjes koffie. Een echtpaar is ook zo juist gearriveerd dus zitten we gezellig bij elkaar. Als ik vertel dat mijn benzinebrander de geest gegeven heeft, word me onmiddellijk een reserve gasbrander aangeboden. Vanavond kan ik koken en koffie zetten.
Deze camping ligt rondom een vijver waar kikkers in zitten. Het is een stille zomeravond en de kikkers zingen hun hoogste lied. Pal voor mijn neus staan geknotte wilgen. Daar komt steeds een kleine bonte specht zijn kostje opscharrelen. Een prachtige vogel met zijn rode petje. Hij zal hier in het bos wel een nest jongen hebben want hij vliegt af en aan.  
De Meenthe - Noordwolde

Vanavond bel ik mijn dochter om te vragen of ze mijn tentje en de oude benzinebrander wil brengen. De honden liggen nu in het karretje te slapen en als ik zo naar binnen kijk snap ik niet hoe ik mijzelf daar nog tussen moet wurmen. Het tentje is ook wel klein maar de vloeroppervlakte is viermaal zo groot als het karretje. Ik zet alvast alle overtollige rommel klaar die zij dan mee terug kan nemen.

Leo staat hier niet vlak bij ons want het terrein is heel kort gemaaid zodat er niets voor hem te eten is. Hij staat 50 meter verderop in het bos wat hij niet zo leuk vindt.

Vannacht slaap ik lekker. Ik lig op mijn zij met opgetrokken knieën. Laika, de golden retriever, ligt in de hoek bij mijn knieholte, Joep, de uit de kluiten gewassen stabij, ligt in de hoek bij mijn buik.

De wekker loopt vanmorgen pas om acht uur af. Zou Leo pas gaan balken als hij beweging hoort bij mij? Ik ben altijd vroeg wakker, om zeven uur ongeveer en ga dan liggen draaien of hij ziet misschien een andere kampeerder naar de w.c. lopen wat voor hem ook een teken is om als ochtend omroeper te fungeren.  

Ik ga met de honden naar Noordwolde en loop nu steeds rechts van de weg. Ze hebben er veel moeite mee, vooral Laika die in zijn acht levensjaren altijd links heeft moeten lopen. Zelf moet ik er ook alert op zijn ze consequent rechts te houden. Het zal wel even duren voor ze het weten.

De benzinebrander is nog steeds verstopt. In Noordwolde is geen kampeerwinkel waar ze hem kunnen doorprikken. Midden in het dorp zie ik een goede bekende, de viskar die ook in Bakkeveen eenmaal per week zijn waren verkoopt. Daar haal ik een lekkerbekje en maak een praatje met de visboer die raar opkijkt mij hier te zien.

's Middags komen mijn dochter en haar kleine meisje het tentje brengen. Wat een ruimte heb ik nu om te liggen, het lijkt wel een litsjumeaux. Dat wordt heerlijk slapen vannacht. Het huifkarretje is nu bagagewagen geworden. Wel handig voor onderweg en op wat drukkere wegen kunnen de honden erin.

Misschien krijgt Leo in de loop van de vakantie nog eens zoveel conditie dat ik er ook op ga zitten als ik moe ben, of heeft hij genoeg conditie maar is hij gewoon lui? Als de kinderen weggaan met meer spullen dan die ze gebracht hebben, gaat mijn kleindochtertje huilen, ze wil helemaal nog niet naar huis maar wil hier blijven, op de camping.

Het voordeel van slapen in een nauw karretje is, dat je onmogelijk naast je slaapmatje terecht kunt komen. Zo zie je maar weer, alles heeft voor- en nadelen. Mijn linker bil is stijf, die heeft naast het matrasje gelegen. Heb ik iets bij me tegen spierpijn? Ja, een piepklein doosje tijgerbalsem dat ik met veel moeite open krijg. Het zit al jaren in mijn EHBO tasje. Er zit nog een beetje in dus met tweemaal insmeren moet het over zijn.

Ik heb het 's morgens behoorlijk druk met mijn huishoudinkje. Eerst honden uitlaten en eten geven. Dan zelf even bijkomen met thee en een boterham. Douchen, wat uitwassen, slaapzak luchten, Leo borstelen, stick uit de grond wurmen en verplaatsen (gelukkig heb ik een hamer bij me), honden borstelen, alles weer op zijn plaats leggen en dan is het tien uur, koffie.

Ik maak een praatje met een oudere, Indische meneer die hier met zijn vrouw in een caravan bivakkeert. Hij ziet mij schrijven en daar komt hij op af. Hij is zelf een echte schrijver. Er is een boek van hem uitgege­ven (Het boek der Indo's - Paul v/d Put). Zijn beroep was journalist, later hoofdredacteur van het Vrije Volk, een krant die inmiddels door fusies is opgeslokt.

Er wordt vanmiddag noodweer verwacht, onweer, hagel, zware windstoten. De eerste onweersbui hebben we nu achter de rug. Laika is panisch. Ik moet hem vasthouden anders gebeuren er ongelukken. Het huifkarretje is met deze hoosbui niet waterdicht. Gelukkig dat ik het tentje er nu bij heb. Onderweg moet ik de slaapzak en de kleding goed waterdicht inpakken in vuilniszakken. Heel opmerkelijk hier is, dat een kwartier voor de bui in alle hevigheid losbarst, de kikkers en de vogels hun mond houden, met recht de stilte voor de storm. Nu de zon schijnt kwaken ze er weer lustig op los.

Ik heb het karretje nu zo ingericht dat ik op de kist die als bok fungeert kan koken. Opgebakken aardappels met komkommer eet ik vanavond, niet bepaalt een dieet om af te vallen.

De tweede onweersbui is nog heviger dan de eerste. Nu zitten we in het tentje, ik voel het water onder het grondzeil doorstromen. De luifel die ik aan het karretje heb gemaakt (een recht dekzeil met ogen) heb ik er nu overheen gespannen zodat het niet meer door kan lekken.

Arme Leo staat in de regen. Hij lijkt het niet erg te vinden. Hij is bezig zijn wintervacht voor de zomervacht te verwisselen. Hele bossen haar haal ik van hem af. Het jeukt hem ook nogal dus die zware regenbuien voelen wel lekker aan voor hem. Als hij aan het verharen is zoals nu, ziet hij er niet uit. Een ezel heeft maar twee maanden per jaar zijn zomervacht, dan is hij zo glad als een paard. Alleen de maanden juli en augustus. Eind augustus begint het wollige alweer te groeien. Als hij zo glad is vind ik hem niet zo leuk om te zien. hij heeft dan zo'n smal koppie met die lange oren erboven. Een ezel ziet er pas leuk uit als hij helemaal wollig is.

's Avonds kan ik van de buren de fiets lenen. Ik ga even kijken of er obstakels op mijn route zijn. Er zijn twee mogelijkheden om in de bossen boven Steenwijk te komen. In de eerste zit een lang, smal fietsbruggetje. De tweede mogelijkheid gaat langs rustige asfalt weggetjes. Voor alle zekerheid kies ik de tweede route.

Voor het eerst heb ik dit jaar een mobiele telefoon bij me. Zittend in mijn tentje waarop de regen neerklettert, bel ik mijn oudste dochter. Als iemand me een jaar geleden voorspeld had dat ik op die manier zou telefoneren, had ik die persoon compleet voor gek verklaard.

Het is koel weer en het waait behoorlijk. Bij de buren drink ik nog een kopje koffie terwijl de telefoon wordt opgeladen.

In mijn bergschoenen, die ik vannacht onder het karretje had staan, zit een heel legertje oorkruipers.

Alle camping bewoners doen mij uitgeleide met fototoestel en videocamera in de aanslag. Nel, de terreinwacht, neemt de campinggasten stiekem op de foto.