|
|
|
Home
Inhoud: |
Hoofdstuk
13. GASSELTE. Vandaag
loop ik hoofdzakelijk over fietspaden en dan ga je onwillekeurig op de fietsers
letten. Er komen twee vrouwen aan op de fiets, daarachter een man met een
fietskar. Je verwacht daarin dan een hoop bagage of een hond maar nee, dit
fietskarretje is bedoeld voor kindertjes, het is eigenlijk een luie stoel op
wielen. In de stoel zit, met zijn benen over elkaar, een jochie van een jaar of
acht lekker onderuit gezakt. Hij kijkt niet op of om, hij zit een boekje te
lezen. En pa maar zwoegen. De
tweede categorie fietsers die me opvalt zijn de echtparen. Zijn ze met z'n
vieren dan rijden de mannen voorop, de vrouwen luid kwekkend erachter. Rijdt een
echtpaar alleen dan is het beeld vaak: De man voorop met sombere blik, de vrouw
vijf meter erachter met een gezicht van: "Wat rijdt die klootzak weer
hard". Ik
maak zelfs mee dat de man niet merkt dat zijn vrouw een lekke band krijgt.
Aangezien hij wat doof is, hoort hij haar niet roepen. Weldra is hij uit het
gezicht verdwenen. Pas een uur later komt hij weer opduiken, helemaal ongerust.
De vrouw is in alle staten. Zij had geen plakspullen bij zich anders had ik de
band voor haar geplakt. Het gebeurde precies bij één van mijn pauzeplekken. We
hebben samen koffie gedronken en wat gebabbeld. Ze nam haar man ook nog in
bescherming tegenover mij. Nadat de man de band geplakt heeft vertrekken ze, hij
stapt als eerste op en kijkt warempel even achterom of ze hem wel braaf volgt.
Dit snap ik niet. Je zal toch de hele tijd tegen zo'n rug aan moeten kijken. Dan
ga ik liever alleen op stap. Er zijn gelukkig een heleboel echtparen die wèl
gezellig naast elkaar fietsen. Na
vertrek van het Meindersveen volg ik het Nivonpad naar het noorden. Aan het eind
van een graspad zie ik een slagboom opdoemen waar ik onmogelijk langs kan. Oei,
dat wordt een heel eind omlopen. Ik bekijk de balk eens goed en warempel, wat ik
nog nooit heb meegemaakt, er zit geen hangslot aan maar een simpel haakje wat je
zo uit het oog kunt wippen. Er zit zelfs een handvat aan de balk om het me nog
gemakkelijker te maken hem te verplaatsen. Dat is nog eens aardig. Kan dat niet
overal Staatsbosbeheer? Bij
de eerste pauzeplek komt het karretje in een kuil terecht. Door het hoge gras
kan ik de bodem niet goed inschatten. Gelukkig laat Leo zich weer gewillig
inspannen. Hij heeft er totaal geen moeite mee het karretje er uit te trekken. Er
komt een echtpaar langs met rugzakken. We maken een praatje. Ze willen het hele
Pieterpad lopen en hebben er een maand voor uitgetrokken. Ze hebben Reebok
wandelschoenen aan met ingebouwde gel kussentjes. "Het lijkt net of je
zweeft", zeggen ze "en je krijgt absoluut geen moeë voeten". Ze
zijn te koop bij Perry sport (en zullen wel schreeuwend duur zijn). Na
twee dagen Meindersveen lijkt het of ik in een andere wereld terecht kom. In het
bos begint het al. Ik stuit op een grote zandwinput waar ik omheen moet lopen.
De machines maken veel lawaai. Dan kom ik langs de recreatieplas Het Nije
Hemelrijk waar het behoorlijk druk is met dit mooie weer. Een meisje in een auto
stopt, stapt uit en vraagt of ze Leo aaien mag. Zodra ze wat ruimer woont wil ze
ook een ezeltje. In
Gasselte kom ik langs een aardig restaurantje waar ik aanleg. Leo kan aan de
overkant van de weg op een parkeerplaats met gras. Ik schuif aan bij de
eigenares en nog een meisje. Eerst neem ik koffie en daarna een vitaminestoot
wat de beide dames ook drinken bestaande uit vers geperst fruit, melk en jus
d'orange. Erg lekker. We zitten gezellig te babbelen. Zo nu en dan schuift er
iemand bij, drinkt koffie en vertrekt weer. Leuk tentje, leuke sfeer. De
camping in Gasselte staat zoals gewoonlijk vol caravans. Ik kan op het weiland
er naast en dat vind ik wel prima. Het praathuisje is er ook nog. Daar ga ik
vanavond maar even wat lezen. De boerin verschaft me een aantal adressen van
minicampings richting Sellingen. Er trekt een koufrontje over Nederland dus vanavond moet de schapenwollen trui weer aan |